Na temat
- Szczegóły
- Opublikowano: poniedziałek, 05, grudzień 2011 01:13
- Magdalena Molenda
Architektura jest chyba najbardziej namacalnym wyrazem kultury społeczeństwa. Budownictwo drewniane (w przeciwieństwie do architektury murowanej) przez wiele stuleci rozwijało się w swoistej odrębności, prawie wcale nie ulegając wpływom obcej architektury. Wysoki poziom sztuki budowlanej i artystycznej jest konsekwencją wielowiekowego rozwoju, dlatego budownictwo regionalne drewniane powinno być inspiracją w kreowaniu architektury nowoczesnej, ale o rodzimym wyrazie i zakorzenionej w tradycji.
Twórcy regionalnej sztuki budowlanej często byli samoukami, a potrzebne umiejętności przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie. Sztuka budowlana: osiągnięcia konstrukcyjne i walory artystyczne kształtowały się odmiennie w różnych regionach kraju, dlatego nazywa się ją architekturą regionalną. Na jej formę oraz wygląd wpływ miały warunki klimatyczne, dostęp do materiałów budowlanych, a nawet zajęcia i temperament mieszkańców danego terytorium. Nawet dzisiaj zachwyca to co najbardziej charakterystyczne dla budownictwa tradycyjnego: prostota, konsekwentna logika działań budowlanych, wpływ funkcji na układ budynków, dopasowanie architektury do środowiska naturalnego oraz doskonałe zespolenie formy, konstrukcji, materiału i detalu.
Oprócz obiektów będących dorobkiem działalności twórców ludowych można odnaleźć na terenie całego kraju budynki wystawione przez mistrzów: kościoły, cerkwie, dwory i karczmy. Wzniesione obiekty cechował kunszt technologii budowania, mistrzostwo w zdobieniu i wysoki poziom artystyczny ciesielki. Nie można jednak pominąć znacznego wpływu twórczości rzemieślników ludowych na formę tych budowli.
