O regionalizmie słów kilka…
- Szczegóły
- Opublikowano: poniedziałek, 05, grudzień 2011 01:25
- Magdalena Molenda
Im bardziej widoczna jest dewastacja krajobrazu, a w architekturze panoszy się uniwersalizm tym częściej dostrzega się potrzebę odrębności kulturowej. Chętniej mówi się o „regionalizmie”, rozumianym jako kierunek artystyczno – programowy; nasilają się działania związane z zachowaniem tożsamości danego regionu i jego odnową. Wśród wielu interpretacji regionalizmu w architekturze najrozsądniejsze jest założenie budowania w nawiązaniu do tradycji danego obszaru, w zgodzie z naturą i otoczeniem, lecz w uwzględnieniem postępu. Nie jest to zadanie łatwe i w dodatku wymaga gruntownej wiedzy na temat tradycji budowlanej danego regionu. Nieznajomość własnych zwyczajów i cech charakterystycznych dla architektury w danym terenie sprawia, że współczesna budowlana działalność człowieka nie ma nic wspólnego z budownictwem regionalnym, a dodatkowo wprowadza się formy zupełnie obce naszej kulturze. Zapożyczenia te wprowadza się często zupełnie bezmyślnie, pomijając całe bogactwo, różnorodność i piękno form rodzimych.
Równie rażące jest wprowadzanie typowych dla miast form i rozwiązań w krajobraz wsi i miasteczek. Niepożądane i budzące sprzeciw jest działanie odwrotne, kiedy w naszych miastach, często przy głównych placach i ulicach powstają budynki typowe dla budownictwa wiejskiego i zagrodowego.
Budowanie w zgodzie z tradycją nie powinno oznaczać stosowania we współczesnej architekturze przestarzałych konstrukcji i rozwiązań oraz materiałów będących przeżytkiem, np. ścian wieńcowych czy pokryć ze strzechy. Wierność tradycji nie może wstrzymywać rozwoju. Poza tym w budownictwie tradycyjnym zawsze najważniejsza była logika rozwiązań, dostosowanie do wymagań użytkowników i możliwości technicznych, a w budowaniu uwzględnianie warunków życia. Te cechy architektury ludowej powinny być przenoszone na budownictwo współczesne. Dowodem na to, że jest to możliwe, są zrealizowane nowe obiekty, które wrastają w krajobraz i starą zabudowę, w ich projektowaniu uwzględniono tradycyjne formy regionalne, i są urokliwe, choć przy ich wznoszeniu wystrzegano się zapożyczania form z obcych kręgów kulturowych.
